 |
| Poeta |
opłakuję cię
mój poraniony języku.
moja drachmo
mój manekinie.
wołam z dna morza
do serca w swoich
ustach –
wreszcie otwarto
komorę iluzjonu.
kłujące światło
zwane lumen
cremans
nadpływa.
1.01.2012
© Karol Samsel
opłakuję cię
mój poraniony języku.
moja drachmo
mój manekinie.
wołam z dna morza
do serca w swoich
ustach –
wreszcie otwarto
komorę iluzjonu.
kłujące światło
zwane lumen
cremans
nadpływa.
1.01.2012
© Karol Samsel
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
0 komentarze:
Prześlij komentarz