 |
| "Melancholia" |
2
jeszcze mnie nie przeniknąłeś.
zaledwie - wybrałeś najdłuższe echo.
kim jesteś, aby mówić swobodnie
o moich synach i córkach?
pisać o moim ciele, nie znając
żadnego z jego odłamków?
staję naprzeciw ciebie i mówię:
jestem zranioną mozaiką. jestem
godnym współczucia i zrozumienia
zmartwieniem. wdową myjącą się
w miednicy z oliwą. co począć
ze mną, nie mając akwafort,
całunu ani resztek świec?
© ekfraza Karol Samsel
0 komentarze:
Prześlij komentarz